CIKGU MAN DAN SOFBOL

“Siapa mahu ikut cikgu pergi Kuching?” Tanya Cikgu Man kepada anak muridnya. Hampir ke semua murid di dalam kelas tersebut mengangkat tangan sambil berkata dengan pantasnya “aku ka enggau pengajar ke Kuching” bermaksud saya mahu ikut cikgu ke Kuching. Bahasa utama murid di sini ialah Bahasa Iban. Kesemua mereka berbangsa Iban, cuma sebilangan kecil daripada mereka yang fasih berbahasa melayu, dan yang lainnya tidak dapat menguasai Bahasa Melayu dengan baik. Ini menyukarkan Cikgu Man untuk berkomunikasi dengan mereka. Tambahan pula Cikgu Man baru dua bulan bertugas di sekolah pedalaman 1 ini iaitu SK Nanga Kain Kapit Sarawak. Mujurlah ada segelintir murid yang boleh berbahasa melayu, merekalah yang banyak membantu Cikgu Man.

“Kalau kamu mahu ikut cikgu ke Kuching, kamu mesti main sofbol bersama cikgu, hari-hari latihan dari jam 3 hingga 5 petang, kamu sanggup tak?” dengan nada yang amat teruja cikgu Man bertanya lagi sambil menghayunkan bat sofbol yang dipegangnya. “Auk, kami sanggup enggau ninga jaku pengajar” maksudnya, ya kami sanggup dan akan mendengar kata cikgu.

Mendengar kata mereka begitu, semangat cikgu Man sangat teruja sambil membayangkan kali pertama dia melihat kanak-kanak kecil bermain sofbol di sebuah sekolah kampung di negeri Perak, iaitu SK Kampung Bahagia Kuala Kangsar. Ketika itu cikgu Man belum bergelar guru, dia dijemput oleh rakannya cikgu Adam dan cikgu Farid yang merupakan guru dan jurulatih sofbol di sekolah tersebut untuk membuat klinik sofbol di situ. Ketika itu cikgu Man sungguh bersemangat mencurahkan perkara-perkara asas dalam sofbol kepada mereka. Setelah beberapa bulan cikgu Man melatih murid SK Kampung Bahagia, banyak peningkatan yang dilihat terhadap murid-murid tersebut. Mereka sangat berminat terhadap sukan ini, tambahan pula ramai di antara mereka yang berbakat. Mereka dapat mempraktikan teknik yang betul, seperti balingan, menyambut, memukul dan sebagainya.

Semenjak itu cikgu Man mula memasang impian baru terhadap cintanya kepada sukan sofbol. Cikgu Man merupakan pemain sofbol negeri Perak, dan menyimpan impian untuk menjadi pemain sofbol Malaysia. Namun impianya amat sukat untuk dicapai kerana terlalu banyak halanganya. Lantas cikgu Man menyimpan impian tersebut jauh di sudut hatinya, dan memasang impian baru, iaitu ingin menjadi jurulatih sofbol dan memperolehi kejuaraan MSSM suatu hari nanti seperti idolanya. “Kalau kamu semua ingin bermain sofbol nanti cikgu bawakan peralatan sofbol ke sini ya” lamunan cikgu Man terhenti dengan kata-katanya sendiri. “Auk” sahut murid serentak.

Buat permulaan cikgu Man ingin fokus kepada pasukan lelaki sahaja, tetapi murid perempuan juga berkobar-kobar ingin turut serta. Tiada masalah untuk membentuk kedua-dua pasukan, bilangan murid mencukupi apabila murid tahun 5 dan tahun 4 digabungkan dan ditambah sebilangan murid tahun 3. Yang menjadi masalah ialah peralatan tidak mencukupi. Peralatan yang ada hanya cukup untuk satu pasukan sahaja. Semua peralatan tersebut cikgu Man perolehi dari jurulatih lamanya, yang juga merupakan seorang guru dan juga idolanya, iaitu Sir Hairy. Peralatan tersebut telah di siapkan sebelum cikgu Man dan sir Hairy berlepas ke Sarawak, dan Sir Hairy akan mengeposnya apabila cikgu Man sampai ke sekolah tempat beliau bertugas. Sir Hairy memang sangat memahami keinginan cikgu Man dan sudi membantu cikgu Man demi mengembangkan sukan Sofbol di bumi Malaysia ini.

Sekarang yang menjadi tanda tanya ialah pentadbiran sekolah, samaada menyokong projek cikgu Man atau sebaliknya. Cikgu Man tidak sempat berbincang dangan mereka kerana tiada masa yang sesuai dan sibuk dengan urusan gaji sebagai guru baru. Tambahan pula Guru Besar kerap menghadiri mesyuarat, penolong kanan ko kurikulum pula cuti sakit. Yang ada di sekolah Penolong Kanan Akademik dan Penolong Kanan HEM. PK 1 tidak menggalakkan cikgu Man meneruskan rancangan beliau atas beberapa alasan. Katanya masyarakat di sini tidak mempunyi budaya sukan seperti yang cikgu Man bayangkan, bilangan murid tidak mencukupi dan sukan yang sedia ada masih belum maju. Beliau mencadangkan kepada cikgu Man supaya dapat memajukan sukan olahraga, bola sepak, dan takraw di sekolah tersebut. Cikgu Man cuma menganggukkan kepala, tanpa menyuarakan isi hatinya, di mana sukan sofbol boleh berjaya di sini, asalkan di beri masa tiga tahun. Silap haribulan boleh jadi juara MSSM.